Page 118 - AgingSociety
P. 118
ดูแลกันเอง มีเงินยังชีพจากเบี้ยคนชราและเบี้ยผู้พิการ, ลุงบุญเลิศ ผู้
สูงวัยที่ต้องดูแลภรรยา (care giver) ที่มีภาวะติดเตียงมากว่า 16 ปี
ิ
แล้ว จนตัวเองเร่มมีอาการเจ็บป่วยเอง, ปู่สาย ผู้ป่วยติดบ้าน ท่ลูกต้อง
ี
ท�ามาหากินไม่มีเวลามาเอาใจใส่ ต้องจ้างพี่เลี้ยงมาดูแลแทน, ยายติ่ง
ี
ี
ผู้ป่วยติดเตียงท่ต้องนอนอยู่ตามยถากรรมท่บ้าน ไม่มีคนดูแล และพา
ไปรักษาตัวเพราะลูกของยายก็ยากจนและป่วยเป็นโรคไตจนแทบช่วย
เหลือตัวเองไม่ได้
ั
ิ
ู
ู
ี
รวมไปถึงผ้สงวัยตดสงคมอย่างป้านันทาทแม้จะมความ
ี
่
�
บกพร่องทางการได้ยิน และเป็นโรคประจาตัวอีกหลายอย่าง แต่เธอก ็
เป็นคนอารมณ์ดี จนตามไปพบว่าแม้ป้าจะไม่ได้มีฐานะความเป็นอยู่ด ี
ื
�
ไปกว่าคนอ่นๆ แต่การอยู่พร้อมหน้าพร้อมตามลูกๆ ทาให้ป้านันทา
กลายเป็นผู้สูงวัยที่มีสุขภาพจิตที่ดีมาก
�
ี
จากการทางานของจูนและทีมเย่ยมบ้าน ทาให้พบว่า บริการ
�
สาธารณสุขที่ผู้สูงวัยสามารถเข้าถึงได้เป็นสิ่งจ�าเป็น แต่การเยียวยาผู้
สูงวัย ไม่อาจใช้ยาในการรักษาเพียงอย่างเดียว ต้องอาศัยการใช้
“หัวใจ” การพูดคุยและใส่ใจพวกท่านด้วย แม้โครงสร้างครอบครัว
ของสังคมไทยจะเปล่ยนไป แต่ความอบอุ่นในครอบครัวก็ยังคงเป็น
ี
ปัจจัยส�าคัญต่อสุขภาพจิตของผู้สูงวัย
ี
ภาพของผู้สูงวัยจากสารคดีตอนน้อาจไม่ใช่ตัวแทนของผู้สูง
่
วัยทุกกลุ่มของประเทศไทย แตก็นาจะครอบคลุมผู้สูงวัยที่ขาดโอกาส
่
่
และมีรายได้ตากว่าเส้นความจน ซ่งเป็นมีสูงถึง 1 ใน 3 ของประชากร
ึ
�
สูงวัยของประเทศ แม้ความสุขของสูงวัยไม่วัดกันท่ความยากมีจน
ี
เพียงอย่างเดียว แต่การจัดสวัสดิการของรัฐของอาจจะต้องหา “จุด
พอดี” เพื่อให้ผู้สูงวัยมีคุณภาพชีวิตที่ดีถ้วนหน้ามากขึ้น
สังคมสูงวัยกับความใส่ใจของไทยพีบีเอส 107
