Page 144 - DEBT
P. 144
ี
ิ
ี
บทบาทน้อาจไม่ใช่ส่งท่สังคมไทยคุ้นเคย ส่งผลให้การ
ื
ื
�
ส่อสารคุณค่าเป็นเร่องยากลาบาก โดยเฉพาะเม่อตัวช้วัดการ
ื
ี
ี
ื
ั
ิ
ท�างานของส่อมวลชนท่คนส่วนใหญ่รับรู้ ได้แก่ “เรตต้ง” น้น
ี
ไม่สามารถบ่งช้คุณภาพงานซ่งมีเป้าหมายกว้างไปกว่าการนับ
ึ
จ�านวนผู้รับชม
ิ
ี
�
ั
ี
ทว่าส่งท่ไทยพีบีเอสทาอยู่น้น เป็นสิ่งท่เกิดขึ้นมาระ
ยะหน่งแล้วในระดับสากล นับต้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990
ั
ึ
ิ
ั
ในซีกโลกตะวันตก เร่มมีการต้งคาถามกับการทางานของ
�
�
ื
ั
ส่อมวลชนในขณะน้น ซ่งมุ่งเน้นการส่อสารสถานการณ์ปัญหา
ื
ึ
ึ
ท่เกิดข้น ว่าน่าจะไม่ได้เป็นการสร้างสรรค์คุณประโยชน์อย่าง
ี
เพียงพอแก่สังคม ส่อมวลชนเริ่มถูกคาดหวังให้มีบทบาทใน
ื
ั
ี
การมีส่วนร่วมท่จะทาให้ปัญหาน้นได้รับการแก้ไขไปพร้อม
�
กันด้วย มุมมองเช่นน้สร้างให้เกิดแนวคิดและแนวทางการ
ี
ื
ท�างานส่อมวลชนท่แตกต่างไปจากเดิม น่นคือ งานส่อสาร
ี
ั
ื
ั
ทางออกให้สงคม (Solutions Journalism) และส่อสร้าง
ื
พลเมือง (Civic Journalism)
ื
งานส่อสารทางออกให้สังคม (Solutions Journal-
ิ
ism) ได้รับการริเร่มโดยเดวิด บอร์นสไตน์ (Davie Born-
์
์
stein) คอรตนีย มารตน (Courtney Martin) และทนา โรเซน
์
ิ
ี
ไทยพีบีเอส ขับเคลื่อนสังคมแก้ปัญหา “หนี้ที่ไม่เป็นธรรม” 133
